Mandrela Refleksje
Refleksje
Zauważyłem, iż praca nad stroną daje mi poczucie swoistej bliskości z Ivet. A bywa i tak, że wystarczy o Niej pomyśleć, a już czuję Jej obecność we mnie, i tak, w ogóle, wszędzie, gdzie spojrzę i o czym pomyślę. Najważniejsze w tej całej mojej nostalgii jest to, że nie tkwię w niej sam, ale sporo osób pochyla się nad dolą i niedolą Ivet - to takie urzekająco piękne! A zarazem spełnijące to, o czym marzyłem, a więc: wieczne rozpamiętywanie, pamięć i zagłada zapomnienia. Wczoraj słyszałem o bestialskim traktowaniu koni - my, razem z Ivet, kochaliśmy te zwięrzęta, jak, zresztą, wszystkie! Spójrz, moja Kochana, jakie są piękne, prawda?
